No i staÅ‚o siÄ™. Nie jestem już jedynym Twitterowym spamerem wÅ›ród polskich podcasterów. Do tego wÄ…skiego acz mam nadziejÄ™ miÅ‚ego grona doÅ‚Ä…czyÅ‚ wÅ‚aÅ›nie Skwarr – autor podcastu Bez Nazwy.
Cóż się stało? Po dziewięciu latach życia z gejszą stwierdził że jest zbyt stary i udał się do weterynarza zrobić sobie bilans seniora aby nam o tym teraz opowiedzieć, bo w podcastingu czas płynie niestety nieubłaganie pozostawiając trwałe ślady w ludzkiej psychice.
W odcinku zatytuÅ‚owanym “Twitter’owe tchnienie grozy” Maciej zatrzaÅ›niÄ™ty w Skodzie wyobraża sobie że jedzie. Ma już swoje lata i wystarcza mu siedzenie w wyÅ‚Ä…czonym aucie a fakt iż nie opuszcza garażu napawa go poczuciem bezpieczeÅ„stwa w tak niestabilnym Å›wiecie przepeÅ‚nionym niedobrymi politykami.
To taka oaza spokoju, pokój bezpieczeÅ„stwa, blaszana mamuÅ›ka tulÄ…ca do piersi, dajÄ…ca możliwość ucieczki od otoczenia i peÅ‚nego wyciszenia pozytywnie wpÅ‚ywajÄ…ca na procesy myÅ›lowe i kojÄ…ca obszary mózgu odpowiedzialne za pamięć dÅ‚ugotrwaÅ‚Ä…. DziÄ™ki takiej terapii autor podcastu zdoÅ‚aÅ‚ nawet osiÄ…gnąć stan umysÅ‚u pozwalajÄ…cy na przypomnienie sobie hasÅ‚a do Twitter’a. Fale alfa i beta nawet przy tym to pikuÅ›. Sorry, Pan PikuÅ›.
Tak więc Skwarr doznaje wybawczego oświecenia i loguje się na mikrobloga. Kierowany ciekawością ten jakże ciepły i poczciwy człowiek niespodziewanie zamiast odkrycia sieci przyjaciół Lajkujących jego wpisy zostaje osaczony przez partyjnych celebrytów oraz duchy martwych polityków.
To odciska mroczne piętno na jego nadwątlonej przez czas wrażliwości i o tym opowiada nam przez zaledwie, niestety 21 minut w sposób tak interesujących że mamy wrażenie że podcast ten jest stanowczo z krótki.
Ale cóż, trzeba poczekać na kolejny odcinek “Bez Nazwy” a jeÅ›li nie dajemy rady wytrzymać do kolejnej audycji i pragniemy Maćka bardziej niż on gÅ‚askania po wÅ‚ochatych cycoszkach możemy wÅ‚Ä…czyć sobie Blipa i Twittera. Tam bÄ™dziemy mieli go teraz peÅ‚no bo nie odkryÅ‚ jeszcze że można pisać tylko na Blipie, który może automatycznie przesÅ‚ać wpisy do Twittera, Facebooka, Buzza i czego tam jeszcze dusza zapragnie i pisze teraz wszÄ™dzie :) Tak wiÄ™c jeÅ›li ktoÅ› ma te wszystkie cholerstwa spoÅ‚ecznoÅ›ciowe pospinane tak jak ja bÄ™dzie dostawaÅ‚ Skwarrowe wpisy na wszelkie możliwe sposoby.
To powinno Wam wystarczyć i zaspokoić głód do następnego odcinka jedynego polskiego podcastu, który nie ma nazwy. A teraz szybciutko słuchajcie koniecznie tego tchnącego irracjonalną grozą odcinka klikając
Pozdrawiam. Wasz Pihont
Miło się czyta Panie Pihońcie.. Lekkie pióro – kolejna nieznana twarz pierwszej tuszy polskiego podcastowego padoła :)
Pihońt ? Miodzio, po prostu miód na moje uszy :D Dzięki bardzo ;)
Ja za przedmówcą moim powiem, że grejt ;)Słuchałem tego BezNazwy i okazuje się, że tylu smaczków nie dostrzegłem… ahhhh
W podcastingu lata lecą tak szybko jak te psie. Dlatego też to Skwara był już na przeglądzie seniora. Lekkie pióro to mało absolutnie genialne. świetnie się czytało, a mam wrażenie, że słuchało. Gdy zna się głos Pihonta i czyta jego recenzję to tak jakby się go słyszało.Pihoncie, może by tego bloga postawić na WordPressie tak jak masz całą stajnie tuczników z hukafonu? Ewentualnie odblokuj możliwość anonimowego komentowania, bo ten kto nie ma konta na jednym z tych serwisów nie napisze tutaj słowa.
"a jeśli nie dajemy rady wytrzymać do kolejnej audycji i pragniemy Maćka bardziej niż on głaskania po włochatych cycoszkach możemy włączyć sobie Blipa i Twittera" – ło matko co żem uczynił… założyłem Twttta przez Swarra